Eduard Meinema werd geboren in Delft, Nederland, in 1963; de tweede zoon van Bruin Meinema en Corrie Meinema - Middendorp. Zijn vader, de oudste zoon van een gezin van tien kinderen, was de eerste die in 1956 naar Kalamazoo, MI, VS, ging om de aankomst van zijn broers en zussen en zijn vader en moeder te regelen. Voordat hij naar de VS vertrok, ontmoette Bruin de liefde van zijn leven. En dus keerde hij na 1,5 jaar, toen zijn familie arriveerde, (een periode waarin hij als vrachtwagenchauffeur werkzaam was) terug naar Nederland en trouwde in 1959 met "zijn meisje".

Ware liefde bestaat!

In dit liefdevolle gezin, dat haar woonplaats in Delft vond, groeide Eduard op. Na de middelbare school (CLD - Christelijk Lyceum Delft) ging hij studeren aan de BDA PA Tiele Academie in Den Haag om bibliothecaris te worden. In 1982-1983 vervulde hij zijn militaire dienstplicht. Na de militaire basisopleiding deed hij auditie om tamboer te worden in de Koninklijke Militaire Kapel. Omdat hij zeven jaar tamboer was geweest bij drumband Excelsior Delft, werd hij aangenomen, hoewel hij op dat moment nog geen noot kon lezen. Hij vervulde het laatste jaar van zijn dienst als tamboer, waarvoor hij gelegerd was in de  'Alexander Kazerne' in Den Haag.

Na de dienst ging hij naar Ecole Tunon, een school voor toerisme, vooral bezocht door meisjes, wat nogal een tegenstelling was met het leger waar destijds nauwelijks één procent van al het personeel vrouw was. Als onderdeel van deze studie liep Eduard stage als congresorganisator bij het Nederlands Congres Centrum, Den Haag. Na zijn studie werd hem gevraagd te blijven; hij werkte daar vier jaar.

Elf jaar (1990 - 2001) werkte Eduard als manager van een uitzendbureau (Vedior); daarna werd hij manager en later eigenaar van een technisch uitzendbureau. Deze periode was behoorlijk zwaar omdat hij kort na 9/11 als ondernemer begon, wat wereldwijd zijn weerslag had op de economie. Net toen het beter leek te gaan, leidde de financiële crisis tot meer problemen; uiteindelijk ging het bedrijf in 2013 failliet.

Van 2003 tot 2014 runden Eduard en zijn vrouw ook een kunstgalerie genaamd Miya. Deze naam, hoewel feitelijk niet meer dan een creatieve manier om de naam van zijn vrouw, Mia, te schrijven, bleek later meer te zijn dan alleen een naam. Een tentoonstelling, georganiseerd door de Nederlandse kunstenaar Ad Arma, bevatte werken van een Japanse kunstenaar die de ware betekenis van Miya uitlegde, zijnde "een koninklijke naam", verwijzend naar de keizerin.

Vanaf zijn zevende, toen hij zijn eerste aquarium kreeg, is Eduard fan van een specifieke vissenfamilie, bekend als killivissen. Of formeel: Cyprinodontidae. Hij kweekt deze vissen al sinds zijn twaalfde; stopte af en toe met deze hobby vanwege zijn werk. In de periodes zonder levende vis bestudeerde hij fossiele vissen. In 2017 trad hij toe tot het Natuurhistorisch Museum Rotterdam als Honorair Onderzoeker. Vandaar de 'non-fictie' boeken en artikelen.

Hij begon zijn eerste pogingen tot fictie in 1988 of 1989. (Zelfs hij kan het zich niet herinneren...) Hoewel geen van deze verhalen werd gepubliceerd, is één kort verhaal, 'Buddy', een van zijn best verkochte verhalen als e-boek geworden. In 2015 publiceerde hij in eigen beheer zijn eerste roman, de thriller "Gatorway". De jaren daarna bleef hij flash fiction en korte verhalen schrijven, raakte bekend met de ins en outs van het uitgeven in eigen beheer en besloot uiteindelijk een paar eigen series te beginnen, terwijl hij boeken van andere Indie schrijvers vertaalde om 'het risico te spreiden'.

In 2021 verschenen de eerste boeken van twee grote succesvolle series. Sindsdien publiceert hij jaarlijks meer dan acht volledige romans en nog een aantal flash fiction en korte verhalen.

De lyrisch abstracte kunstwerken die hij schildert zijn een andere creatieve uiting die meer dan een hobby is geworden. Net als de pop-artfiguren die bekend staan als Skredches.

Eduard woont met zijn vrouw in Hellevoetsluis, vlakbij de Noordzee.

Zijn twee dochters schrijven en helpen met vertalen.